"Mądrość tłumu" Joe Abercrombie. Koniec drugiej trylogii w wersji audio przyniósł mi tyle samo radości, co czytanie. Aczkolwiek końcówka Wielkiej Zmiany już mnie irytowała, jak zbyt rozciągnięta. Jednak po niej jest jeszcze sporo dobra w tej powieści. Ciekawe, czy Abercrombie kiedyś powróci do tego świata. Furtkę sobie zostawił. Ale nawet gdyby tak miało się to skończyć, to też dobrze - lubię tego niedosyty.
A teraz Dan Simmons.
_________________ There must be some way out of here, said the joker to the thief,
There's too much confusion, I can't get no relief.
Niespodziewanie odnajduje się list sprzed wieku, adresowany do całej familii Mościrzeckich. Adresantem jest antenat rodu, rejent Mościrzecki. List ma wszelkie cechy kija w mrowisku.
Lekka, humorystyczna, w zasadzie nowela, z prostym przekazem "lubcie się trochę ludzie".
Rzecz wykazuje krewniacze powiązania z "Szatanem z siódmej klasy", chociaż mniej stawia na zagadkę a bardziej na sympatyczną poprawę humoru, bez zadęcia. Później, trochę na podobnych nutach grały powieści Joanny Chmielewskiej.
Rzecz sympatyczna, niewybitna, ze świetnym piórem Makuszyńskiego (ja bardzo lubię). Słuchałem z przyjemnością. Lekturę czytał, jak zwykle świetnie, Filip Kosior.
7/10
Edit: Niezamierzenie wyszła po latach jedna humoreska. Bohater, który nieustannie jest obrażany epitetami w rodzaju "tyczka grochowa", któremu autor każe otwierać okno żeby nie musiał spać z podkurczonymi nogami, w pewnym momencie ujawnia, że ma niebotyczne 182 cm wzrostu.
Zaczyna się jako czysta obyczajówka, stylizacja na koniec XIX i początek XX wieku, po czym wchodzi nieoczywista sugestia jakiejś pętli czasowej (nadawałoby to jakiś sens, marny bo marny, tej mdłej obyczajówce boć nie wiadomo czy te zaburzenia dotyczą psychiki czy continuum czasu) by skończyć się kosmicznymi degeneratami i światami równoległymi. Jak dla mnie, kompletnie od czapy.
I chociaż powieść niezbyt obszerna i nawtykane tam jest różnych rzeczy od diabła i trochę (homoseksualizm lesbijski, pedofilia, kazirodztwo, choroby psychiczne, jakieś światy równoległe, obcy i pewnie o czymś zapomniałem), to przez większość czasu wieje nudą. Jak sądzę, dzieje się tak z powodu konstrukcji formalnej każącej czytelnikowi domyślać się dziesiątek sugestii, z których ogromna większość nie jest przez autorkę w żaden sposób potwierdzona a składają się na różne, wykluczające się, koncepcje. Z biegiem lektury otrzymujemy pogłębiający się chaos, taki efekt zupy bezmyślnego kucharza, który po wrzuceniu kilu składników dających jaki taki posiłek, nie przestaje i wrzuca do gara dalej wszystko co mu pod rękę wejdzie, nie wyłączając azalii z kuchennego parapetu i przechodzącego mimo kota.
Jakąś interpretacją byłoby uznać, że to po prostu zapis umysłu wariata, tyle, że to takie pytanie wyciągające na trzy z dwoma. I jeśli to prawda to powieść jest żenująca, ale od biedy ma jakiś sens.
Jedyną jasną stroną tej katastrofy są kompetencje stylistyczno-językowe autorki. Kańtoch umie po polsku. Ale to za mało.
Wysłuchałem w miernej interpretacji Gai Rosy. Z drugiej strony, dzięki temu, że to był audiobook, dotrwałem do końca.
3/10
"Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć" Dan Simmons. Czyta Maciej Kowalik.
Może gdyby czytał inny lektor, to nie wytrwałbym do końca. Choć i tak nie wytrwałem, bo ostatnie trzy godziny słuchałem już na dużym przyspieszeniu. Nie dlatego, że to złe opowiadania. Po prostu mnie nudziły. W zasadzie większość z nich mnie znudziła. Nie dotyczyło to tylko trzech, czterech utworów. Dwa ze świata "Hyperion Cantos": "Wspomnienie o Siri" i "Sieroty z Helisy"; jedno ze świata "Ilionu" i "Olimpu"; i jedno o nauczycielu. "Wspomnienie o Siri" znałem już wcześniej, chyba z antologii "Legendy" Roberta Silverberga. Swoją drogą, to chyba najlepsza antologia ever, z którą miałem do czynienia. Akcja "Sierot..." rozgrywa się długo po wydarzeniach z "Triumfu Endymiona" i nienachalnie rzuca światło na dalsze losy tego uniwersum i przynajmniej jednej z postaci, która okazała się być związana z losami Enei i Endymiona.
Pozostałe opowiadania "przeleciały" przeze mnie bezobjawowo. Ten zbiór udowodnił mi to, co udowodnienia nie wymagało - a mianowicie, że zbiory opowiadań w swojej masie raczej mnie nudzą. A poza tym, że Dan Simmons to dla mnie przede wszystkim "Hyperion Cantos" oraz "Ilion" i "Olimp", a reszty mogłoby nie być.
_________________ There must be some way out of here, said the joker to the thief,
There's too much confusion, I can't get no relief.
"Dawno temu w Warszawie" Jakuba Żulczyka.
Nie dałem rady przeczytać - zbytnio mi się dłużyła ta powieść i poczekałem na audiobook. I słuchanie okazało się lepszym rozwiązaniem. Zresztą, przypomniałem sobie, że w zasadzie wszystkie powieści Żulczyka poznałem w ten sposób.
Powieść czytana na trzy głosy, co nie zaszkodziło. Choć wątki są dwa: Jacka i Paziny. Akcja rozgrywa się kilka lat po finale "Ślepnąc od świateł", choć nawraca do tego, co się działo po nim, aby osadzić bohaterów w nowej rzeczywistości. Jest mrocznie, agresywnie. Czasami z przesadą. Dario w interpretacji serialowej Jana Frycza pozamiatał do tego stopnia, że lektor w "Dawno temu..." nie sprostał tej postaci i nie tylko interpretacji Frycza, co też lektora czytającego "Ślepnąc..." Niemniej, jest to szczegół. Przyczepić się za to można do autora, że tak to wszystko umorusał, ubrudził, że fabuła bywa nieprzyjemna w odbiorze. Co oczywiste z jednej strony, mimo to za dużo tego jak na mój gust. Za bardzo wyskillował Daria w odpychający sposób, choć muszę przyznać, że mała dekonstrukcja tegoż w finale okazała się całkiem celna i treściwa.
Zapewne dałoby się zrobić z tego serial, tylko nie wiem po co. Wydaje mi się, że sama powieść jest bardzo dobrym, ale mimo wszystko zbędnym dopisywaniem ciągu dalszego do "Ślepnąc od świateł". Nie żałowałem, że przesłuchałem, Żulczyk potrafi gęsto i treściwie pisać i wątki i postaci. Choć fabuła, kiedy ją sprowadzić do akcji w Polsce, jest prosta. Tak samo jak niewiarygodna, ale chyba w sposób zamierzony - takie mroczne, pandemiczne spojrzenie ma swoją moc i sens.
_________________ There must be some way out of here, said the joker to the thief,
There's too much confusion, I can't get no relief.
Kolejna część przygód Jakuba Kani. Tym razem pracuje na zlecenie bossa korporacji ubezpieczeniowej. A zlecenie ma związek z zaginięciem Orient Expressu. Pomysł świetny, jak zawsze u Siembiedy intrygujący i szybko i sprawnie prowadzona fabuła nie daje szans nudzie. Do tego mamy Chiny prące ku imperialnej potędze. A wszystko to swoje punkty wyjścia miało w prawdziwych wydarzeniach.
Słuchałem trochę z doskoku, ale nie było to jakimś większym problemem dla recepcji fabuły. Czyta Mariusz Bonaszewski i jak zawsze jest charakterystyczny i bardzo dobry.
_________________ There must be some way out of here, said the joker to the thief,
There's too much confusion, I can't get no relief.
"Ten, Który Zatopił Świat" Shelley Parker-Chan. Druga część dylogii(?) inspirowanej historią pierwszego cesarza z dynastii Ming. Fantasy jest tu tylko przyprawą, istotną, ale nie najważniejszą. Historia w tej powieści jest mroczniejsza od części pierwszej. A może to przez fakt słuchania, a nie czytania, jak przy pierwszej części, wydawało mi się, że jest tu więcej przemocy, bezwzględności i seksu. Który w tej powieści jest raczej narzędziem do dominacji, a nie namiętnością. Fajna powieść, bez wielkich przepowiedni, bez wielkich stawek - aczkolwiek stawką jest tron cesarski, więc może jednak.
_________________ There must be some way out of here, said the joker to the thief,
There's too much confusion, I can't get no relief.
Bolesław Chrobry. Rozdroża cz. 1 - Antoni Gołubiew
Bolesław Chrobry. Rozdroża cz. 2 - Antoni Gołubiew
W poprzednim tomie działo się dużo "dużych" rzeczy, zdobycie i utrata Czech, wojna obronna z Henrykiem II. W "Rozdrożach" brak tego typu wydarzeń. Gołubiew pokazuje państwo Bolesława od środka. Organizację, rozwój rozmaitych aspektów, popadanie w chrześcijaństwo. Mało tu samego Bolesława (który głównie duma), więcej postaci na różnych "szczeblach" struktur społecznych ukazujących ów twór z rozmaitych perspektyw. Pewnie autor pisząc cykl implementował w nim najnowszą ówczesną wiedzę historyczną, a może trochę po sienkiewiczowsku chciał pokrzepić serca, ale w kilku aspektach się myli. Np. ukazuje w "Rozdrożach" wczesne przyczyny tzw. reakcji pogańskiej upatrując ich w bezkompromisowej zasadniczości kleru i niespecjalnie wiążąc zjawisko z opresyjną fiskalizacją i zaburzeniem struktur społecznych. Bolesław zaś przedstawiony jest jako twardy, ale litościwy i dbający, "ojciec narodu", nie zaś jako boss prywatnej inicjatywy, która na sposób mafijny, brutalną siłą i bezwzględnością, podporządkowała sobie okoliczne terytoria i dbała o ludność jedynie w aspekcie możliwości dostarczania jak największego haraczu albo jako towar na sprzedaż. Niemniej wizja Gołubiewa jest w jakiś sposób spójna i czytelnik świadomy przekłamań może spokojnie cieszyć się wartością literacką i filozoficznymi ideami.
Odsłuchane w świetnej interpretacji Marcina Popczyńskiego.
8/10
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
