[ASX76]

[Whoresbane]

Finał drugiego sezonu Invincible jest dobrym, potrzebnym, odcinkiem. Rozwija fabułę, daje motywację bohaterom, ale jako finał całego sezonu zdecydowanie zawodzi. Brakło przytupu z jakim skończył się czwarty odcinek. Z pozytywnych zaskoczeń to rozwaliły mnie zupełnie crossovery z DC i Marvelem

Weź tu teraz rok czekaj na nowe odcinki

[kamyk]

Dziwnie obojętnie oglądam Shoguna, wydawało się, że będzie serialem pierwszego wyboru, tak jednak się nie stało. Niby ładne, są gejsze, samurajowie, gęsto od polityki. Ba jest nawet Anglik, który trafił do obcego sobie świata ale jakiś taki niewidoczny. Oglądam tylko dla postaci Yabushige, dla mnie najciekawszej w korowodzie bohaterów.
Nowa konstelacja stanowczo odrzuciła mnie od kolejnych historii mających związek z ISS. Infinitywnie, wróć - definitywnie! A teraz jeszcze słyszę, że mogą być kolejne sezony. Brrr.. (Alice! ....Mama.....Alice!!...Mama)
Dżentelmeni - kupił mnie pierwszym odcinkiem i pewnie stracę na niego kilka godzin
Dzisiaj nowy Ripley z Andrew Scottem, jutro Sugar z Colinem Farellem...

[Romulus]

[Romulus]

"Tokyo Vice" - drugi sezon za mną. Fabuła została zamknięta. Nie definitywnie, ale wszystkie wątki z pierwszego i drugiego sezonu znalazły swój finał. Trzeci sezon, jeśli powstanie, może startować z nową historią. Tylko nie wiem, czy jest sens. Drugi sezon po początkowym zaciekawieniu, szybko mnie zmęczył i oglądałem kolejne odcinki parami. Dopiero od ósmego odcinka ta historia zaczęła mnie ekscytować i pomyślałem, że może nie było błędem czekanie do końca. To bardzo dobry serial, który w pierwszym sezonie jednak był lepszy. W drugim formę odzyskał dopiero pod koniec, ponieważ sezon ten był kontynuacją pierwszego i nie mogło być chyba inaczej, to jest fabuła musiała dostać jakieś zapychacze, bo historii na drugi sezon nie było wiele, skoro znacząco nabrała rumieńców w dwóch, trzech ostatnich odcinkach.

[Romulus]

"Ripley" za mną. Znakomity serial. Nie różni się za bardzo od fabuły filmu z Mattem Damonem i Judem Lawem, ale niby tę samą historię opowiada po raz kolejny trochę inaczej. Początkowo myślałem, że wątek homoseksualnego napięcia będzie mocniej eksponowany, ale się myliłem. Ripley jest w tym serialu bardziej aseksualny, psychopatyczny. I psychopatycznie pociągający, nawet jeśli miejscami pretensjonalny. Czarno białe zdjęcia zrobiły tu doskonałą robotę, współgrając z fabułą bardziej niż słoneczna stylówka Italii z "Utalentowanego pana Ripleya". Zdjęcia czasami odrealniały fabułę i scenerię. Czasami współgrały z psychopatycznym Ripleyem i jego pięknym, ale pustym światem. Momentami przywodziły mi na myśl kadry z filmów włoskiego neorealizmu, który teraz stopniowo odkrywam przy okazji znajdowanych tu i ówdzie klasyków. Obsada pierwsza klasa. Andrew Scott, wiadomo, aktor wszechstronny i do roli Ripleya idealny. Johnny Flynn jako Dickie - pokazał sympatyczniejsze oblicze Dickiego niż Law, za którego niewątpliwym urokiem krył się rozpieszczony i uprzywilejowany bachor. Dakota Fanning jako Marge była również ciekawsza od chudej i nijakiej Gwyneth Paltrow. Na deser John Malkovitch, który też grał Ripleya w średnim filmie "Gra Ripleya" sprzed ponad 20 lat (do znalezienia w kablówkach, bo mi ostatnio mignął).

Momentami serial mi się dłużył, ale były to szczegóły. Do tego nie jestem pewien słuszności w tworzeniu paraleli Ripley - Caravaggio. Niemniej, kiedyś wrócę do tej produkcji, aby ją obejrzeć krytyczniej. Przy pierwszym oglądaniu Steven Zaillian nie dał mi na to szans.

"Curb Your Enthusiasm" - dwunasty, ostatni (rzekomo) sezon. Będzie mi brakowało tego serialu i nie wiem, jak mi minęło dwanaście sezonów z tym humorem. Planowałem przed dwunastym sezonem przypomnieć sobie wszystkie wcześniejsze, ale się nie udało. Ale na pewno jeszcze w tym roku postatam się do niego wrócić. W końcu, to tylko 120 odcinków. W 12 sezonie Larry David od pierwszego odcinka nawiązuje do "Seinfelda" i w zasadzie ten sezon spina "Seinfeldem". Już w pierwszym odcinku Larry David zostaje oskarżony za bycie dobrym Samarytaninem. Podaje wodę stojącej w kolejce do głosowania kobiecie, a w Atlancie, gdzie rozgrywa się pierwszy i ostatni odcinek, to zabronione. W "Seinfeldzie" bohaterowie zostają w finale aresztowani i sądzeni z kolei za złamanie "prawa dobrego Samarytanina". Przy tym ostatni odcinek 12 sezonu to powtórka z procesu z finału "Seinfelda". Na sali sądowej stawiają się wszyscy najważniejsi bohaterowie, dla których Larry David był dupkiem. Wpada też Jerry Seinfeld, który jako jedyny rozumie głównego bohatera i te sceny, kiedy panowie nawijają ze sobą są takie super, że mam wrażenie, że je improwizowali. Do tego obydwaj kpią z siebie i z finału "Seinfelda" wskazując w finale, że mogli wpaść na te pomysły wcześniej.

Kto nie oglądał - gorąco polecam cały serial. Zgryźliwy, złośliwy humor, szarganie różnych tabu, za które jakoś nikt wobec Davida nie stosował kansel kelczer. Mnóstwo boskich cameo (najlepszy był chyba Michael J. Fox jako nemezis Davida w początkowych sezonach). Serial jedyny w swoim rodzaju. I pewnie rzeczywiście to już koniec.

[Romulus]

Kolejna finalizacja: "Mary & George". Udany miniserial ze świetną Julianne Moore i wschodzącą gwiazdą, Nicholasem Galitiznem. Atut największy: jest to miniserial, 7 odcinków. Wada największa: jest to miniserial - przez co historia została skrócona, a przeskoki w czasie czasami są zbyt duże a do tego niezbyt dobrze zasygnalizowane. Stylówka wybitna, przemoc, seks, intrygi. Wszystko to na podstawie jednej z największych karier w Anglii epoki Stuartów. Swoją drogą, serial ten jest wierniejszy historii niż "Trzej muszkieterowie". Bowiem bohater, George Villiers to nikt inny jak książę Buckingham, który występuje również w powiesci Dumasa. Tu jest on przedstawiony bliżej prawdy historycznej - jako niezbyt rozgarnięty. Zaś postać Julianne Moore jest nie dość antypatyczna. Ale to szczegóły. Szkoda, że te skróty historyczne psuły fabułę. W sumie, skoro 7 odcinków, to i może 10 by się zmieściło a efekt mógłby być lepszy. https://www.youtube.com/watch?v=OYI7FtJr20c

[KS]

Yellowstone. W końcu się przełamałem, by naocznie sprawdzić, z czego wynika popularność tej produkcji. To taka hybryda Bonanzy i Sukcesji (jednak daleka od finezji i wielowymiarowości tej ostatniej). Klisza goni kliszę, ale zmontowane jest to sprawnie, a karty wyłożone na stół, bez skomplikowanych zagadek, za którymi masowy widz nie przepada. Akcja płynie wartko, konstrukcja fabularna nie boli. Oglądanie też, to taki wypełniacz wieczoru, obejrzeć parę odcinków bez nadwyrężania szarych komórek i spokojnie zasnąć. Przyczyna popularności leży w odwołaniu się do chłopca drzemiącego w każdym dorosłym. Męski świat, surowe reguły, strzał w ryło, jako niezawodne panaceum na życiowe problemy. No i te kobiety marzące o byciu branym przez kowboja – jebakę. Marketing rulez. Przemyślany wybór targetu przekłada się na sukces.

Z punktu widzenia bardziej wybrednego widza jest już gorzej, choć nie jest jakoś specjalnie źle. Ot, sprawna rzemieślnicza robota. Costner aż nudny w swojej archetypiczności, jest tu jakąś sumą postaci wcześniej granych, małomównych twardzieli – pierdzieli obdarowujących otoczenie złotymi myślami w stylu: „my tu w Ameryce nie oddajemy ziemi”. Inne z wiodących postaci też kreślone są grubą kreską, mocno przerysowane i jest to oczywiście zabieg celowy – to nie jest przecież prawdziwy świat, a nawet taki, który chciałby imitować prawdziwy. To sztuczna rzeczywistość serialowa, im więcej ludzi i zdarzeń odbiega od normy, tym lepiej dla atrakcyjności fabuły. Ta ostatnia jest niestety boleśnie przewidywalna. Nawet gdy twórca wprowadza nowe pionki na planszę, ze skutecznością 9/10 można zgadnąć, co chce z nimi dalej począć. Jestem w trakcie 2 sezonu i już mam wrażenie, że zobaczyłem wszystko, co było do zobaczenia, a reszta to już tylko powtórka z rozrywki. Dlaczego więc dojechałem tak daleko? Ładne widoki, konie...

[Cintryjka]

Dlatego odpadłam na początku 2 sezonu.

[Romulus]

"Yellowstone" to miła dla oczu produkcja, jeśli się odpuści przywiązanie do jakiegoś realizmu, czy wiarygodności fabuły.

A tymczasem Amazon wrzucił od razu cały sezon "Fallouta". Aż mnie skręciło z zaskoczenia. Może nie wierzyli w ten serial? Jeśli tak, to niepotrzebnie, bo - po dwóch odcinkach - jest zajebiście. Przez weekend pewnie obejrzę. Serial osadzony w świecie z gry, nie jest to żadna adaptacja. Dużo i konkretnie się dzieje od samego początku. Fabuła jest bardzo interesująca. Mam nadzieję, że zaoferuje coś więcej, bo te dwa odcinki udowodniły, że ma potencjał na coś więcej niż bieganie po postapokaliptycznej Kalifornii. Jestem bardzo na tak i liczę, że mój entuzjazm nie zostanie zgaszony kolejnymi odcinkami. Ale chyba nie.
https://www.youtube.com/watch?v=GoqC6H3ZZGg

[Romulus]

Post pod postem, ale za wolno oglądacie. Tymczasem skończyłem "Fallouta", bo mnie po prostu zassał. Rewelacyjny serial, a nie spodziewałem się. Zwłaszcza że nie mam sentymentu do gry. Tymczasem świat, intryga, bohaterowie - wszystko działa aż miło patrzeć. I nie mogłem się oderwać.

[KS]

Problem trzech ciał. Problem to ja miałem z przeczytaniem tej powieści. Zapamiętałem zwłaszcza ogólne wrażenie, że jest to bardzo dobra historia, bardzo bardzo źle napisana. Szczegóły nie zostały mi w pamięci (mgła jak po covidzie) i to zaoszczędziło mi rozproszenia uwagi na tropienie odstępstw od oryginału. Umiędzynarodowienie (bo w książce to głównie chińszczyzna), jakiego dokonali twórcy serialu, raczej pomaga całej historii niż jej przeszkadza, choć idea, że nasz poczciwy ONZ jest do czegokolwiek, poza pustymi gestami, zdolny jest godna politowania. Multirasowy casting wypada nieźle, poza wyjątkiem, którym jest klon Angeliny Jolie. Ta botoksowa barbie nadaje się co najwyżej do wenezuelskich telenoweli i mocno psuje wiarygodność postaci oraz tego co się z nią dzieje. Osobą, która z miejsca zyskuje sympatię widza jest detektyw i odtwórcy tej roli wróżę w najbliższej przyszłości parę intratnych ofert serialowych lub filmowych. Mocno pomogło tej postaci napisanie od nowa dialogów – tak się tylko domyślam, bo ni ch... nie pamiętam, by w książce były jakieś warte uśmiechu łanlajnery.

Biorąc pod uwagę, że nie mamy do wyboru za wielu szanujących rozum odbiorcy historii o kontakcie z obcą cywilzacją, ta akurat, mimo ewidentnych dziur, jakoś ujdzie. Ale dupy nie urywa. Nie ma człowiek takiego odczucia, że po zakończeniu odcinka musi od razu przyssać się do następnego, bo nie wytrzyma z ciekawości, co będzie dalej. I nie ma też postaci, z którą przeciętny widz mógłby się mocno identyfikować, co furory serialowi nie wróży. Chciałbym jednak, by inwestorzy nie skierowali kciuka w dół.

[Fidel-F2]

[KS]

Generation Kill. To jeden z tych seriali pierwszej dekady, które zawsze chciałem obejrzeć, ale jakoś się z nimi mijałem. I od razu pierwszy z licznych plusów – kompaktowość. 7 odcinków jedynego sezonu obejrzałem w jeden dzień, bo nic nie było w stanie mnie oderwać.

Następny plus to wiarygodność. Zero patosu i pitolenia. Kolejny serial o wojnie, ale jak różny od „krzepiących serca” produkcji typu Pacyfik czy Kompania braci. Tamci „amerykańcy chłopcy” to już historia, zdaje się mówić nam Evan Wright, a dziś sprawa wygląda, tak jak ją widziałem w Iraku. Mieliście jakieś złudzenia? To czas się ich pozbyć. Niekompetencja, prymitywizm i zwyrodnienie to nie są rzeczy nowe w najpotężniejszej armii świata. W końcu, poza informacjami dnia codziennego, człowiek czytał Paragraf 22, oglądał Pluton. Ale tamto stanowiło jakieś artystyczne wizje przekuwające rzeczywistość w sztukę. Tu mamy do czynienia z innym mykiem na demitologizację. Wyłącznie surowiec, sfilmowany reportaż z udziałem zawodowych aktorów. A po obejrzeniu serialu, na myśl o tym, że jakby co do czego, to ta armia ma nas bronić, można się tylko gorzko uśmiechnąć.
Mocna rzecz, jedyna w swoim rodzaju. Świetnie napisana, znakomicie zrealizowana, zajebiście zagrana.

[ASX76]

[fdv]

Fallout również za mną ocena generalna na plus z czego dużą rolę odegrał fakt że ten fallout na ekranie to ten sam co w grach. Odwzorowanie świata od scenografii, kostiumów, vibe retrofruturystycznej Ameryki lat 50 po humor jest naprawdę zaskakujące, że tak dobrze to wyszło. Dla tych którzy grali nie tylko w 1 i 2 sporo smaczków od stimpacków i Rad-X po VATS i crity wchodzące jak w masło

Plusem jest dla mnie również główna aktorka kiedy widziałem ją w trailerze miałem lekki zgrzyt wydawała mi się ciut za delikatna, ale już w pierwszym odcinku się do niej przekonałem i fakt że dysponuje w swoim warsztacie aktorskim umiejętnością zagrania komediowych scen potrafiących wywołać uśmiech jest zawsze dla mnie czymś wartym podkreślenia. O Boydzie Crowderze nawet nie ma co wspominać bo to jest aktor który zawsze dowozi od The Shield, Justified po Sons of Anarchy. Trzeci bohater to niestety pomyłka, każda scena z nim wyglądała jakby był co najmniej lekko upośledzony, chłop sie nie nadaje do aktorstwa, a przynajmniej w tym serialu nie błysnął niczym.

Natomiast co do fabuły, niestety mnie lekko zawiodła i żeby być dobrze zrozumianym to nie jest tak że się nie klei wręcz przeciwnie wszystkie tropy rzucane w odcinakach ładnie się spinają w finale wszystko jest wytłumaczone a i zostaje jakaś baza pod przyszły sezon (który jestem pewny że powstanie). Dlaczego więc zawiodła? Nie miałem poczucia po obejrzeniu odcinka że chce koniecznie zobaczyć następny ( i nie piszę tutaj o nadużywaniu clilffhangerów), pisząc ogólnie historia mnie nie porwała, ale też nie obrażała inteligencji ani nie miałem poczucia straconego czasu po obejrzeniu produkcji. Ode mnie ocena 7,5/10.

Spoiler bardziej dla graczy i z czym miałem zgrzyt
[spoiler]Bethesda dała seal of approval dla tej produkcji na fallout wiki już wydarzenia tutaj opowiedziane są zaliczane do kanonu. I w tym właśnie ambaras podczas każdej gry kwestia tego jak doszło do samego zrucenia bomb była tajemnicą, wersji było wiele, a tutaj mamy wszystko wyłożone kawa na ławę. Mam takie poczucie że zamknęli sobie w ten sposób pewne możliwości przyszłego kreowania scenariusza gier w uniwersum. IP istnieje do prawie 30 lat i w żadnej grze nie było o tym powiedziane expilicite, a w pierwszej produkcji telewizyjnej wszystko wyłożyli.[/spoiler]

[Ash]

Ciekawe, że na takim forum nie działają tagi pod spoilery

Z tymi głowicami to chyba tak nie do końca. W momencie odpalenia głowic dzieciak Barb jest z ojcem.

Serial ogólnie to mi się podobał, chociaż było pełno takich dziur fabularnych (że niby nikt przez 2 lata nie pokapował się co się stało z kryptą 32?).

Ten cały wątek Maximusa to moim zdaniem był syf.

"zrobiłeś aua swojej/swojemu niebinarnemu/niebinarnej koledze/koleżance?
"nie, to nie ja"
"OK, dostaniesz awans i wyślemy cię na misję"

[Romulus]

[ASX76]

[Romulus]

"Shogun" - nie marudziłem przez większość czasu, ale dziewiąty, przedostatni odcinek trochę mnie rozczarował. Nie będę spoilerował, napiszę tylko, że należało to zrobić tak jak w powieści.

"Kartoteka policyjna" ("Criminal record") - Apple. Dobrze się zaczęło, ale przy czwartym odcinku serial zaczął mnie nużyć. Pewnie wytrwam do końca, bo ufam polecajkom. Niemniej, tak jak innym ten serial urywa, tak mnie nie urywa niczego. Fajna obsada, nie powiem. W pewnym momencie zrobiło się ciekawie, kiedy bohaterka rozmawiała, chyba w czwartym odcinku, z neuro-kimś tam. Pani podrzuciła kilka ciekawych kąsków, które mnie bardzo kręcą zawodowo i może to jakoś później zostanie rozwinięte. Oby. Serial dla fanów kryminałów z dreszczykiem. Mnie dreszczyk łapie tylko po wyjściu spod prysznica.

[m_m]

Spoiler: jak wytrwasz to się przekonasz że zakończenie kijowe.

[Cintryjka]

Ale w powieści było bardzo podobnie chyba. Czytałam to 12 lat temu, ale tak mi się wydaje.

[Romulus]

W powieści wątek uczucia między Mariko i Anjin-sanem był mocniejszy. Tym większy ładunek emocjonalny był w tym, co się wydarzyło w Osace, kiedy Mariko chciała opuścić zamek. Przy tym, ona wiedziała, że jej droga to droga poświęcenia, że robi to co robi służąc swojemu lennemu panu, do tego jej przeszłość i ciężar hańby. I obowiązek postawiła ponad miłość. To było piękne i mocne w powieści, a w serialu rozmyte - właśnie poprzez to, że ta miłość była bardziej w domyśle niż w realu. Kiedy opuścili Toranagę w drodze do Osaki, wiedząc że nikt ich nie może zrozumieć, mieli czas dla siebie i swojego uczucia. Liczyłem na to również w serialu. Zbudowałoby to znakomicie emocje pod finał 9 odcinka. A zakończenie całej powieści było w pewien sposób rozczarowujące, jakby Clavellowi nie chciało się dopisać jeszcze tych kilkuset stron. Niemniej, było to wyłożenie kart Toranagi na stół i to on - który przez większą część powieści był enigmatyczny - finalnie okazał się pająkiem tkwiącym w centrum misternie skonstruowanej sieci spisków i planów.

[Cintryjka]

Tak, to wszystko się zgadza. Tym się serial różni od epickiej prozy, że nie na wszystko jest tam przestrzeń. Ale i tak adaptacja jest bardzo wierna i zasadniczo udana.

[Romulus]

"Manhunt" - 7 odcinków. AppleTV+. Fajny serial, ale zdecydowanie nie dla każdego. Bo czym tu zachęcić? Co najwyżej Tobiasem Menziesem. Przyznaję, że dla niego oglądałem. Fabuła: zaczyna się od zabójstwa Abrahama Lincolna przez Johna Wilkesa Bootha. Ten po zabójstwie ucieka a za nim rusza obława. Trwa to kilkanaście dni. Tu nawet nie ma czego spoilerować. Niemniej, Booth ginie w okolicach połowy szóstego odcinka. I jest jeszcze półtorej na dobicie. Spisku, który stał za jego zabójstwem. Solidna opowieść, bez żadnego kłaniania się masowemu odbiorcy, zatem większość widzów, którzy nie interesują się historią USA po prostu znudzi się zanim skończy się pierwszy odcinek. Mnie się podobało, ale jestem serialowo zboczony. Zwłaszcza że, jeśli się poczyta trochę o historii USA, to są w tym serialu tematy, które dobrze rezonują również dziś. Aczkolwiek, dowiedziałem się czegoś nowego i była to historia Edwina Stantona, sekretarza wojny, którego grał Tobias Menzies. Niemniej, serialu nie polecam - nie spodoba się wam. https://www.youtube.com/watch?v=VFT-b8eKdSo

Ale ten serial jest i tak lepszy od "Franklina" - również od Apple. Na razie wyszły cztery odcinki, zatem połowa. Jednak nie wiem, o czym jest ten serial. Benjamin Franklin przyjeżdża do Paryża jako ambasador Stanów Zjednoczonych, które aktualnie walczą z Brytolami o niepodległość. To tyle o fabule, bo nic więcej w niej nie ma - snuje się. Poza Michaelem Douglasem. Na razie jest to serial dla wybitnie hardkorowych fanów historii USA, ale zobaczymy - bo przecież obejrzę całość.
https://www.youtube.com/watch?v=YPG4I2jPSRE

[Rashmika]

Warto Halo, ktoś obejrzał, bo już dwa lata ma?

[m_m]

Manhunt fajny. Podoba mi się, nie wiem po czym wnosisz, że nie.
Franklina kijem nie tknę.

[Romulus]

[Ash]

Też nie grałem w gry, 2 sezony obejrzałem i powiem szczerze takie 5/10. Efekty spoko ale serial jest ogólnie głupi jak para kaloszy. Strata czasu.

[Trojan]

desperatka