***
Beethoven,symfonia piąta allegro con brio
List miłosny
Małe wiersze : I i II
Valse triste
cykl owady: Ćma, Motyl, Gąsienica
Coda
Pamięci Wiesława Orłowskiego
Tragicznie w Tatrach
Cmentarz polny
Triolet
Piątka przez Kraków
Miłość
_________________ Nie było Nieba ani Ziemi, ino jeden dumb stojał.
Lem patrzy na siebie trochę z góry, z jaką pobłażliwością czy nawet czułością, acz jako dorosły nie zawsze rozumie siebie z przeszłości. Naturalnie rozumie skąd ta sytuacja, wszak dziecko, czy młodzieniec z natury ma inny ogląd świata. Ta książka, to trochę eksperyment z pamięcią, trochę chęć zaprezentowania wczesnej swej twórczości - legitymacjonizmu, którego wszak wcześniej nikt nie poznał, a z którego Lem jest wyraźnie dumny, nie potrafi ukryć pewnej dozy próżności. A też trochę prezentacja rozważań nad człowiekiem, sztuką czy historią, jak to u Lema, które ładnie tu pasowały; i rozważenie siebie w jakimś autoterapeutycznym seansie. Aspekt biograficzny, moim zdaniem mieści się na końcu tej listy. My widzimy jeszcze Lwów i sentymentalny kurz na rozgrzanych upałem ulicach.
Bardzo przyjemna lektura.
8/10
A te wiersze to jednak pokraczne. Szczęśliwie Lem nie poczuł w sobie przesadnego pociągu do poezji.
Z pierwszych wydań mam tylko Sezam i Śledztwo. Co jest dziwne, bo moja mama kupowała wszystko z fantastyki na co trafiła w tamtym czasie.Widać dostępność jednak była wybiórcza.
_________________ Nie było Nieba ani Ziemi, ino jeden dumb stojał.
Niekoniecznie czytam/posiadam pierwsze wydania, chodzi po prostu o kolejność. Nie jest to najlepsza koncepcja dla przygodnego czytacza Lema, ten po powinien wybierać co ważniejsze rzeczy, ja chcę przeczytać wszystko.
Rzecz dość "wąska" problemowo. Lem zauważa, że społeczeństwo globalne stało się tak liczne, że zaczyna podlegać prawom matematycznym, statystycznym, rachunku prawdopodobieństwa, prawom wielkich liczb, itp. Duma nad takimi konceptami jak teoria chaosu czy rola przypadku. Zdarzenia w których często próbujemy dopatrzeć się działań intencjonalnych są koincydencjami i przypadkami.
Fabularnie to rzecz prosta, sednem są oczywiście rozważania filozoficzno-matematyczne. Narracyjnie, przez większość lektury, czułem znużenie pitoleniem, również sceny zamachu na lotnisku mam za kiepskie, dopiero Paryż się rozkręca i na koniec są fragmenty satysfakcjonujące w tym względzie.
Doceniam interesujące Lema aspekty matematyczno-filozoficzne, ale jako książka beletrystyczna "Katar" jest trzeciorzędny. Wolałbym otrzymać rzecz stricte eseistyczną.
mam Katar w wydaniu łączonym ze zdaje się Pamiętnikiem znalezionym...
Będąc szczenięciem przeczytałem, czy raczej... próbowałem przeczytać. Kompletnie nic nie pamiętam.
Katar to takie Śledztwo II. Lubię obie te powieści, acz przyznam, że świeżo wydany i natychmiast przeczytany był wtedy dość rozczarowujący, bo gdzie kosmos i nieogarnięta granica? Jednocześnie pierwsza doroślejsza refleksja, że nieznane jest nie tylko tam daleko, ale tkwimy w nim niewidomi aż do czasu. Dzisiaj jednak nie odbieram tych dwóch historii jako opowieści do końca napisanych na poważnie.
_________________ Nie było Nieba ani Ziemi, ino jeden dumb stojał.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
