To jest ciekawe... Ale nie możemy tu tez mówić o całkowitej samowoli bo szpitale zrobiły by się puste :?
Kto nie chce - to nie. Kto chce skończyć - powinien mieć do tego prawo
Au revoir!
Toudisław - 2007-11-08, 08:54
:
Wyrok na "łowców skór" z łódzkiego pogotowia pokazuje jedno - w naszym kraju łupienie ludzi podatkami, jak i mordowanie staruszków niepotrzebnie obciążających finanse ZUS i NFZ, należy do kompetencji rządu - ten zaś nie lubi prywatnej konkurencji.
To nie Amsterdam, to Łódź
Prawda jest okrutna, liczba udowodnionych przypadków mordów w łódzkim pogotowiu to wierzchołek lodowej góry. Trudno oprzeć się podejrzeniom, iż proceder ten kwitł nie tylko w tym jednym pogotowiu! Sąd skazał Andrzeja N. za zabicie czterech pacjentów na dożywocie, a Karola B. za zabicie jednej osoby na 25 lat. Tymczasem tylko w 2001 roku w łódzkim pogotowiu zużyto 224 ampułki pavulonu, a nie był to, jak wynika ze śledztwa, jedyny sposób dobijania chorych! Ile osób z miasta Łódź mogło być bez ich wiedzy poddanych eutanazji? Wedle prokurator Glapińskiej, w związku z aferą trzeba było przebadać 5000 podejrzanych przypadków zgonów! Dodajmy, iż dwóch skazanych sanitariuszy nie jest jedynymi podejrzanymi.
Tymczasem skazany Andrzej N. w areszcie chwalił się współwięźniowi, iż własnoręcznie zabił - "odpalił" co najmniej 50 pacjentów (choć wiadomo, iż samego pavulonu ukradł co najmniej 65 ampułek - a specyfik ten nie nadawał się do niczego innego w karetce, jak tylko do mordowania). "Pożyczaliśmy sobie nawzajem pavulon, jak nam go brakowało". Z podziwem mówił też współwięźniowi o swoim koledze Karolu B. (noszącym pavulon już nabrany do strzykawki w kieszeni fartucha), który "ma na koncie dwa razy tyle pacjentów, co ja".
Chorych mordowano też innymi specyfikami, a nawet ręcznie. "Karol dobijał pacjentów, takich po wypadkach, z obrażeniami głowy, bijąc ich drewnianym trepem. A ja chodziłem w tenisówkach, to nie mogłem. Raz zrobiłem to gaśnicą, ale zabryzgałem krwią całą karetkę" wspominał w celi Andrzej N.
W czasie ich działalności lekarkę Renatę W. z pogotowia zapytał o sanitariuszy N.i B. jeden z jej kolegów, mówiąc do niej: "Jak to, nie słyszałaś? Przecież oni w dyżurce licytują się, który więcej osób zabił". Za kilka lat nakręcą w USA na tej kanwie emocjonujący film o największych seryjnych mordercach, wszak skazany w tym samym procesie na pięć lat lekarz Paweł W. mawiał, iż bycie medykiem to "najlepsza licencja na zabijanie". A śmierć po pavulonie nie była lekka. "Pojawiało się drżenie kończyn górnych i dolnych. Niepokój, próby poderwania się z noszy. Pacjenci próbowali krzyczeć… ten krzyk o pomoc był w praktyce wyciem" - wspominał Andrzej N., w tym momencie razem z innymi zazwyczaj wychodzący z karetki na papierosa w oczekiwaniu, aż konający człowiek zamieni się w tzw. skórę. To jednak trwało, bo "kilka minut po podaniu pavulonu ustawał oddech, ciało wiotczało, ale serce stawało dopiero po 15 minutach, a czasem znacznie później".
W cieniu łapówki z ZUS-u
"Paweł W. nawet się cieszył, jak miał dyżur ze mną, bo liczył, że znajdzie się pacjent, którego będę mógł uśmiercić pavulonem. Lekarze ci pytali często mnie, czy już (zmarł) albo czy jeszcze (żyje). Potem wszyscy byliśmy zadowoleni, bo zgony cieszyły nas wszystkich". Oczywiście dlatego, iż za "skórę" była dola od zakładu pogrzebowego. Dlatego powszechną praktyką było ociąganie się z ratunkiem albo z wyjazdem do umierającego - zamiast do niego, najpierw jechano po zmarłych, by sprzedać właśnie "skórę" i licząc, iż w tym czasie żyjący pacjent nie doczeka się pomocy i umrze bez "ratowania".
Zwłokami handluje się nie tylko na pogotowiu, ale i w szpitalach, nie tylko w Łodzi i nie tylko w Polsce, ale w całej prawie Europie, gdzie ZUS-y "fundują" pogrzeb. Do refundowanej sumy z państwowej instytucji emerytalnej zakłady pogrzebowe dostosowują swoją cenę, z której wypłacają "dolę za cynk". Taki pogrzeb w cenie ZUS-u to najczęściej usługa na najgorszym poziomie, no bo skoro nie płaci klient... Procederowi temu może jedynie położyć kres likwidacja ZUS-u i zastąpienie go prywatnymi funduszami emerytalnymi, które w razie śmierci zamiast jałmużny na wysłanie swego klienta do piachu, wypłacą resztę odłożonych przez zmarłego pieniędzy spadkobiercom. To jednak byłby krok w stronę likwidacji socjalistycznego "raju" i zastąpienia go "piekłem" kapitalizmu oraz wolnego rynku, a do tego europejskie lewicowe elity za wszelką cenę dopuścić nie chcą. Taki krok logicznie oznaczałby również likwidację państwowych instytucji typu NFZ i ich zastąpienie prywatnymi ubezpieczeniami medycznymi. Na co, jak na co, ale na likwidację koryta i uzasadnienie potrzeby swego istnienia lewica nie pozwoli. Dlatego w Unii Europejskiej problem niewydolności państwowych, opłacanych z naszych podatków, instytucji opieki medycznej i emerytalnej lewica rozwiązuje inaczej - przy pomocy eutanazji.
To nie Łódz, to Amsterdam
Prekursorem i poligonem doświadczalnym odciążenia niewydolnej państwowej służby zdrowia i przeciążonego państwowego systemu emerytalnego była Holandia, która jako pierwsza na naszym kontynencie wprowadziła eutanazję. Nie obeszło się z szydzenia z uniwersalnych wartości, bo podpisująca ustawę w Wielki Piątek 2002 roku minister zdrowia Eliza Borst-Eilers powtórzyła ostatnie słowa Chrystusa umierającego na krzyżu: "Dokonało się".
Liczbę wykonywanych rocznie zabiegów szacuje się tam na kilka tysięcy lub na liczbę 10 razy większą, gdy wliczyć w to przypadki przedawkowania środków znieczulających lub inne praktyki celowo zmierzające do uśmiercenia pacjenta bez jego woli i wiedzy! Przecież leczenie ciężkich przypadków jest kosztowne i obciąża państwowy budżet (tak lewica patrzy na nasze pieniądze zabierane nam pod przymusem na tzw. służbę zdrowia). Tymczasem taki pavulon to wydatek 4 zł.
Przypadki eutanazji plenią się w kraju tulipanów tak obficie, iż tamtejsi starzy ludzie w obawie przed uśmierceniem bez ich zgody zaczęli do lekarza jeździć do sąsiednich Niemiec, a także nosić przy sobie tzw. paszporty życia. Ten ostatni to podpisany dokument wyraźnie mówiący, iż jego posiadacz kategorycznie nie wyraża zgody na eutanazję, np. gdyby zasłabł na ulicy.
- Nigdy nie można być pewnym, czy lekarze przychodzą cię leczyć czy zabić - tłumaczy pomysł paszportów Bert Dorenbos z organizacji Krzyk o Życie, notabene nigdy nie bawiący nawet przejazdem w Łodzi. Jeszcze przed 2002 rokiem przeprowadzono ankietę wśród kilkuset holenderskich lekarzy mających "na swoim koncie" sześć tys. zmarłych pacjentów. Okazało się, że 1466 z nich zostało uśmierconych, z czego 1/3 bez swojej wiedzy i woli! Natomiast lata działania tej ustawy w Holandii pokazały, iż najczarniejsze obawy stały się faktem. Holenderska ustawa mówi, iż eutanazję można przeprowadzić, gdy jest dobrowolna i wielokrotnie domaga się o nią pacjent. Tymczasem wedle Międzynarodowej Federacji Prawa do Życia, rocznie zabija się w tym kraju ponad 25 tys. osób, najczęściej bez ich wiedzy i zgody! "To, że obok eutanazji mamy do czynienia z kryptanzją (eutanazją niedobrowolną) wynika z samej logiki uśmiercania ludzi chorych" zauważa prof. Ryszard Fenigsen mający za sobą 19 lat pracy w Holandii. Praktyki te chce się oficjalnie poszerzyć na ludzi psychicznie chorych i upośledzone dzieci. Jak w 2000 roku podał "Suddeutsche Zeitung", w Holandii już teraz 40% zgonów wszystkich upośledzonych umysłowo to eutanazja! Powody tych działań to nie litość i chęć ulżenia cierpieniom - hospicja pokazują, iż można umrzeć na nowotwór bez cierpienia. - To dobry sposób na usunięcie nadmiaru osób starszych w społeczeństwach zachodnich, których utrzymanie kosztuje przecież innych - bez ogródek mówi dr Piotr Admiraal. Oczywiście nie mówi, iż staruszkom ich pieniądze i oszczędności ukradło państwo, gwarantując w zamian "darmową opiekę medyczną i emeryturę".
Dziwnie praktyki socjalistów spod znaku złotych gwiazdek w magicznym kręgu coraz bardziej przypominają te stosowane kiedyś przez innych socjalistów, tyle że spod znaku swastyki. W Polsce lewica już przebąkuje o legalizacji eutanazji - by wspomnieć projekt ustawy senator Marii Szyszkowskiej. Tymczasem według prof. Jacka Łyczaka, pioniera opieki paliatywnej w naszym kraju, przy polskim niewydolnym systemie państwowej opieki medycznej i emerytalnej nadużycia przy eutanazji zdarzałyby się znacznie częściej niż w bogatszej od nas Holandii.
Skąd wiatry wieją w Unii Europejskiej, zdaje się też rozumieć skazany na dożywocie sanitariusz Andrzej N. "Nie powinienem siedzieć w więzieniu, tylko od ZUS-u jakiś medal dostać. Bo wykończyłem tylu staruszków, że skarb państwa miał oszczędności" stwierdził, oczekując na rozprawę. Natomiast Polakom głosującym na partie obiecujące im mannę z "budżetówki" z ich pracy i podatków pragnę przypomnieć, iż na plantacjach bawełny niewolnik, jak tylko stawał się niezdolny do pracy dla swego pana, dostawał od niego "lekarstwo" do wypicia, by nie być ciężarem. Teraz euro-lewica nam szykuje eutanazję, byśmy na stare lata nie byli ciężarem dla socjalistycznej Europy.
Artykuł skopiowany kiedyś z N czas. Nie dałem linka bo artykuł zniknąłby po kilku dniach. Ale dość dawno go sobie zachowałam i nie pamiętam. Mam chyba gdzieś ten numer poszukam kiedyś.
Wulf - 2007-11-08, 09:01
:
Jeszcze jakbyś Toudi autora i źródło podał, to by było cymes
Artykuł skopiowany kiedyś z N czas. Nie dałem linka bo artykuł zniknąłby po kilku dniach. Ale dość dawno go sobie zachowałam i nie pamiętam. Mam chyba gdzieś ten numer poszukam kiedyś.
Romulus - 2008-12-01, 08:09
:
Post trochę obok tematu eutanazji...
Jeden z posłów PO (jeden z nielicznych samodzielnie myślących), Jarosław Gowin proponuje wprowadzenie czegoś w rodzaju klauzul "testamentowych" dla tych, którzy nie chcą być na siłę podtrzymywani przy życiu na wypadek nieuleczalnej choroby.
Proponowany tekst jest następujący: Nie życzę sobie, żeby ratowano mnie na siłę lub do końca utrzymywano w śpiączce".
Przepis ten ma dotyczyć np. przypadku, kiedy ktoś w wyniku wypadku ma uszkodzony mózg i nie jest w stanie powiedzieć, czy chce być podtrzymywany przy życiu przez aparaturę medyczną, skoro nie ma szans na polepszenie.
Oczywiście, obrońcom zycia pomysł się już nie podoba. Mnie za to bardzo, a podobne klauzule obowiązują w USA (nie podam źródła, widziałem w "Ostrym dyżurze"
). Przepis ten nie czyniłby ofiarą podwójną ludzi, którzy na taki właśnie wypadek nie chcą żyć jak rośliny podtrzymywane przez maszyny. I tłumaczenie obrońców życia, że człowiek z nieodwracalnie uszkodzonym mózgiem może się "wrócić" do życia, to dla mnie żaden argument. Zwłaszcza że klauzule takie podpisywane będą dobrowolnie, ktoś kto nie podpisze będzie mógł sobie leżeć latami pod maszynami i szlachetnie cierpieć. Ja bym nie chciał. I nawet perpsektywa cudu mnie nie nęci, aby żyć pod respiratorem jak warzywko. Shadowrunner - 2008-12-01, 18:06
:
A jak nie jest nasze, ani rodziców, to należy może do Boga? Moje postrzeganie świata dalekie jest od fideizmu, więc się nie mogę zgodzić z tą częścią Twojego wywodu. Za życie odpowiadamy sami, tak bynajmniej uważam. Co nie oznacza iż, muszę mieć rację, ale to już inny temat. 
), a jak masz już dość i wewnętrzne wypalenie osiąga swoje apogeum - wybierasz odpowiednią klinikę...
.