[BG]

[Jander]

Niemcy są naszym największym partnerem gospodarczym, znaczna część naszego importu i eksportu na nich polega.
Z widocznych rzeczy gołym okiem - niemiecka firma buduje stadion wrocławski na Euro 2012.
Ale to już nie na temat.

[Stary Ork]

Cytat:

Nie jestem z Niemcami związany w żaden sposób.

Odważne stwierdzenie, bo jesteś związany. Poprzez naleciałości językowe, poprzez wspólną historię, poprzez środkowoeuopejską kuchnię chociażby. Możesz się z kulturą niemiecką nie identyfikować, możesz ją wypierać, ale wpływy niemieckie w kulturze polskiej są i mają się dobrze.

Zwróć uwagę, że produkty wytwarzane w Chinach mają napis "Made in China", a nie ciąg chińskich ideogramów. Poza tym wszystko, niezależnie od pochodzenia korporacji macierzystej, jest już produkowane w Chinach - tyle, że kultura organizacji danej firmy pozostaje kulturą macierzystą i Siemens w Chinach pewnie nadal używa niemieckiego i angielskiego (bo używa na całym świecie). Więc dopóki Chińczycy nie zaczną na szeroką skalę inwestować w Polsce - dzięuję, postoję

Cytat:

A kogo zaliczasz do "przeciętnego Polaka"? Bądź co bądź, Litwa jest popularniejsza niż Niemcy pod względem np. turystycznym. Wilno, Troki, Kowno i Kiejdany są bardzo popularne jako miejsca zwiedzania. A w Niemczech co jest, może poza słynnym największym zoo w Berlinie, Reichstagiem i Bramą Brandenburską (czyli samymi berlińskimi obiektami)?

Owszem, turystyka. Do Wilna na wycieczkę jedziesz na dwa dni. Do Heidelbergu na wymianę studencką, do Stuttgartu na szkolenie albo do Monachium do pracy na pół roku. Który język bardziej się przyda?

EDIT: Po głębokim i poważnym namyśle stwierdzam również, że Niemcy, Austria i Szwajcaria mają nieco lepszą od litewskiej infrastrukturę narciarską, więc i w turystyce punkt dla mnie .

Cytat:

Południowej? Meksyk, Ameryka Środkowa i północna część Południowej znajdują się na północnej. Chyba chodziło Ci o kontynenty, a nie o półkule.

Półkule są też wschodnia i zachodnia (dla niewtajemniczonych: rozdzielają je południki 0 i 180 stopni) - to trochę jak z nogami konia: ma dwie prawe, dwie lewe, dwie przednie i dwie tylne, co wywołuje pewną konfuzję wśród laików .

Poza tym wolę "Das Boot" i "Die unendliche Geschichte" niż kung-fu i okolice .

[MrSpellu]

[Stary Ork]

Cytat:

Das Boot się zgodzę, ale Pijanego mistrza ciężko jest przebić

A wspominane przez nas w innym wątku NRD-owskie ekranizacje Karla Maya to co, pies? . Że nie wspomnę o dorobku filmowym takich legend jak Therese Orlowski (chocia z importu). Waaaaaaaaaaaagh.

[Elektra]

[Toudisław]

[BG]

[Jander]

ToŁdi - nie da się stworzyć jasnego kryterium, dlatego uważam kryterium deklaracyjne za najlepsze, choć z tym jak z demokracją - po prostu lepszego nie wymyślono.Poza tym deklaracja to deklaracja, nie musi mieć odbicia w dowodzie osobistym, paszporcie, zasiłkach czy innych przywilejach.
Absurdem jest, że nagle w Polsce pojawi się mnóstwo Amerykanów, Chińczyków, Tybetańczyków czy innych, bo da im się możliwość swobodnej deklaracji.
Nie wiem o jakim odrywaniu się mówisz, Śląsk odrywać się od Polski nie chce.
Na Śląsku się urodziłem i mówiąc skąd pochodzę mówię o Śląsku, z korzeniami kresowymi. Jestem ostrożny z nazywaniem siebie Ślązakiem, ale nie czuję się wśród nich obco. Śląsk to piękne miejsce i będę je chwalił nawet nie będąc Ślązakiem.
pozdrawiam

[Toudisław]

[BG]

[MrSpellu]

[Toudisław]

BG, Masz inne Argumenty niż czepianie się literówek ? Tak ? Czekam

[BG]

[Toudisław]

[Elektra]

[MrSpellu]

I nie lubi bawarskiego wusztu Golonko w musztardzie to też niemiecka potrawa. Hot Doga wymyślił Niemiec. No i wolę niemieckie piwa od polskich A chleb faktycznie mają do dupy. Ale krakusy i warszawioki też mają dupiate pieczywo. Pszczyński chleb IMO najlepszy

A i wprowadziłem Cię w błąd, gdyż kiełbasa nie jest wynalazkiem Niemieckim. Porypałem z historią frankfuterki

Cytat:

Wynalazcy kiełbasy nie znamy wprawdzie z imienia i nazwiska, lecz pierwsze wzmianki o „kiszce krwią i tłuszczem nadzianej” znaleźć możemy już w VIII wieku p.n.e. – w „Odysei” Homera. Odyseusz po powrocie do Itaki, przebrany przez Atenę za żebraka, zostaje wyzwany na pojedynek przez innego żebraka, Irosa: „I Antinoj tak mówił do gachów gromady: "Słuchajcie mię, druhowie! Widzicie tam ano Kozią kiszkę, krwią zsiadłą i tłuszczem nadzianą, Jak się smaży na węglach dla nas do wieczerzy? Owoż wygrywający jeden z tych szermierzy Może przyjść, wybrać kiszkę podług woli swojej I zawsze jadać z nami.” ( „Odyseja” w przekładzie Lucjana Siemieńskiego) Poeta opisuje w niej popularną u starożytnych Greków „walkę o kiełbasę”. Kto podczas takiej walki wykazał się największą odwagą, w nagrodę otrzymywał ... najsmaczniejszą kiełbasę. Rzymianie cieszyli się sławą prawdziwych kiełbasianych smakoszy. Przy czym nie poprzestawali oni na niewielkich kiełbaskach w charakterze zakąski. Nierzadko jako danie główne na rzymski stół wjeżdżało prosię z rożna „nadziane” serdelkami. Szczególną popularnością cieszyła się wśród Rzymian kiełbasa z mózgu, do której przygotowania potrzebne były następujące składniki: mózg, jajko, orzeszki piniowe i szczypta wilczomlecza oraz specjalne przyprawy. Autorem tego rzmskiego delikatesu był ówczesny mistrz kucharski Caelius Apicius – uważany również za autora pierwszej w historii książki kucharskiej. I pomimo tego, że dzisiaj na samą myśl o takiej kiełbasie dostajemy mdłości, Rzymianie zajadali się nią z wielkim apetytem. Kiełbasa jest jednym z najstarszych produktów żywnościowych. Jest ona widoczna na rysunkach i malowidłach sprzed 5 tys. lat p.n.e., pochodzących z Egiptu, Chin i Syrii. Współczesne słowo kiełbasa (sausage) ma łaciński źródłosłów. „Salsus” to po łacinie „solony”. Prawdopodobnie w średniowieczu termin ten miał o wiele szersze znaczenie, można go było bowiem stosować nie tylko względem kiebas w naszym dzisiejszym rozumieniu, lecz w ogóle względem solonego lub konserwowanego mięsa. Do wynalezienia lodówki było bowiem jeszcze daleko, a więc przygotowanie kiełbas (gotowanych i wędzonych) – zwłaszcza w sprzyjającym gniciu klimacie - było świetnym sposobem na to, żeby mięso dłużej zachowywało swoją świeżość. Również w średniowieczu urządano pojedynki na kiełbasy. Polegały one na tym, że rzeźnicy na oczach widzów współzawodniczyli ze sobą w ich produkcji. Który z nich wykonał najcięższą lub najdłuższą kiełbasę, był ogłaszany zwycięzcą. W tych czasach jadanie kiełbas było przywilejem najbogatszych i świadczyło o wysokiej pozycji społecznej, a spiżarnie obfitujące w wyroby wędliniarskie – o zamożności właściciela. Słowiański wyraz „kiełbasa“, używane już w XII wieku, pochodzi natomiast prawdopodobnie od węgierskiego „kolbász” lub tureckiego „kulbasty”, co oznacza „mięso podsmażone na patelni”. Niektórzy językoznawcy wskazują również na hebrajskie „kol’ basar” (כל בשר), co oznacza „całe mięso” lub „ciało”. Z biegiem czasu ludzie coraz bardziej doskonalili się w wyrobie kiełbas, a ich produkcja nabierała cech narodowych. W zależności od położenia geograficznego oraz strefy klimatycznej na świecie zaczęły pojawiać się różne rodzaje kiełbas i przepisy na ich przygotowanie. Na zimniejszych obszarach północnej Europy, gdzie do dzisiaj lodówki nie są niezbędnym sprzętem domowym, a surowe mięso można przechowywać przez dłuższy czas w zwykłych warunkach, szczególną popularność zyskały sobie twarde kiełbasy z surowego mięsa. Latem, kiedy temperatura się podnosiła, surowe kiełbasy wędzono. W ten sposób pojawiły się kiełbasy wędzone na surowo. Bardziej na południe Europy, a także w Azji, przygotowywano suche kiełbasy, susząc mięso w promieniach słonecznych bez dodatkowych zabiegów. Przykładem takiej kiełbasy jest turecki sucuk, który koczownicze plemiona z azjatyckich stepów woziły na koniach pod siodłem, wystawiając go podczas podróży na działanie promieni słonecznych. Mistrzowie wędliniarstwa mieszkający w określonych miastach zaczęli wymyślać oryginalne przepisy na kiełbasę - w ten sposób pojawiły się kiełbasy wiedeńskie, angielskie, włoskie, krakowskie czy wiele innych. Kiełbasy i kiełbaski zajmują szczególne miejsce w jadłospisie Niemców. W bawarskim miasteczku Gasseldorf wzniesiono pomnik Johanna Georga Lahnera, który według Bawarczyków był autorem kiełbasek wiedeńskich, zwanych niekiedy parówkami. Pewien rzeźnik z Frankfurtu wynalazł natomiast kiełbaski (frankfurterki), które zyskały sobie światową sławę pod postacią hot dogów. No właśnie – ale dlaczego gorąca kiełbaska z ketchupem, zawinięta w długa bułkę, nazwana została „gorącym psem”? Ów frankfurcki rzeźnik nazwał przygotowywaną według prywatnej receptury kiełbaskę „Dackelwurst” („Dackel” – jamnik, „Wurst” - kiełbasa), uzasadniając, że kiełbaska ta musi być zgięta niczym grzbiet jamnika. Wynalazek, który świetnie się przyjął w Ameryce, gdzie kiełbaski te sprzedawane były w bułce, otrzymał prostszą w wymowie nazwę „hot dog”, choć z psem ma on jednak niewiele wspólnego.

[BG]

[MrSpellu]

[BG]

[MrSpellu]

[Elektra]

O czym w ogóle ma być ten wątek?

[Metzli]

Toudi, w przeciwieństwie do Ciebie nie czerpie wiedzy na ten tematy tylko z internetu Byłam na Litwie (fakt, że ładnych parę lat temu), miałam okazję rozmawiać z mieszkającymi tam Polakami (jak parę razy zdarzyło nam się u takich nocować ;-)) i sformułowanie "Litwini nienawidzą Polaków" uważam za spore nadużycie. Porównanie do sytuacji do tej z Białorusi zresztą też. Nie przeczę, że animozje są (bo to zrozumiałe), ale raczej nie rysują się w aż tak ciemnych barwach

El, a kto to wie... ;P

[Beata]

[Asuryan]

[Beata]

[Toudisław]

[BG]

[Stary Ork]

Cytat:

Jakieś przykłady?

Waserwaga, krajzega i majzel chociażby . Poza tym prawie cała terminologia żeglarska, jeśli się nie mylę, pochodzi z niemieckiego. No i jest jeszcze nieśmiertelny wihajster i dynks .

EDIT: A tutaj masz nieśmiertelnego Tuwima:

Cytat:

Julian Tuwim "Ślusarz" W łazience co się zatkało, rura chrapała przeraźliwie, aż do przeciągłego wycia, woda kapała ciurkiem. Po wypróbowaniu kilku domowych środków zaradczych (dłubanie w rurze szczoteczką do zębów, dmuchanie w otwór, ustna perswazja etc.) - sprowadziłem ślusarza. Ślusarz był chudy, wysoki, z siwą szczeciną na twarzy, w okularach na ostrym nosie. Patrzył spode łba wielkimi niebieskimi oczyma, jakimś załzawionym wzrokiem. Wszedł do łazienki, pokręcił krany na wszystkie strony, stuknął młotkiem w rurę i powiedział: - Ferszlus trzeba roztrajbować. Szybka ta diagnoza zaimponowała mi wprawdzie, nie mrugnąłem jednak i zapytałem: - A dlaczego? Ślusarz był zaskoczony moją ciekawością, ale po pierwszym odruchu zdziwienia, które wyraziło się w spojrzeniu sponad okularów, chrząknął i rzekł: - Bo droselklapa tandetnie zblindowana i ryksztosuje. - Aha, - powiedziałem - rozumiem! Więc gdyby droselklapa była w swoim czasie solidnie zablindowana, nie ryksztosowała by teraz i roztrajbowanie ferszlusu byłoby zbyteczne? - Ano chyba. A teraz pufer trzeba lochować, czyli dać mu szprajc, żeby tender udychtować. Trzy razy stuknąłem młotkiem w kran, pokiwałem głową i stwierdziłem: - Nawet słychać. Ślusarz spojrzał doć zdumiony: - Co słychać? - Słychać, że tender nie udychtowany. Ale przekonany jestem, że gdy pan mu da odpowiedni szprajc przez lochowanie pufra, to droselklapa zostanie zablindowana, nie będzie już więcej ryksztosować i, co za tym idzie ferszlus będzie roztrajbowany. I zmierzyłem ślusarza zimnem, bezczelnym spojrzeniem. Moja fachowa wymowa oraz nonszalancja, z jaką sypałem zasłyszanymi poraz pierwszy w życiu terminami, zbiła z tropu ascetycznego ślusarza. Poczuł, że musi mi czymś zaimponować. - Ale teraz nie zrobię, bo holajzy nie zabrałem. A kosztować będzie reperacja - wyczekał chwilę, by zmiażdżyć mnie efektem ceny - kosztować będzie... 7 złotych 85 groszy. - To niedużo, - odrzekłem spokojnie - myślałem, że co najmniej dwa razy tyle. Co się za tyczy holajzy, to doprawdy nie widzę potrzeby, aby pan miał fatygować się po nią do domu. Spróbujemy bez holajzy. Ślusarz był blady i nienawidził mnie. Uśmiechnął się drwiąco i powiedział: - Bez holajzy? Jak ja mam bez holajzy lochbajtel kryptować? Żeby trychter był na szoner robiony, to tak. Ale on jest krajcowany i we flanszy culajtungu nie ma, to na sam abszperwentyl nie zrobię. - No wie pan, - zawołałem, rozkładając ręce - czegoś podobnego nie spodziewałem się po panu! Więc ten trychter według pana nie jest zrobiony na szoner? Ha, ha, ha! Pusty miech mnie bierze! Gdzież on na litość Boga jest krajcowany? - Jak to, gdzie? - warknął ślusarz - Przecież ma kajlę na uberlaufie! Zarumieniłem się po uszy i szepnąłem wstydliwie: - Rzeczywiście. Nie zauważyłem, że na uberlaufie jest kajla. W takim razie zwracam honor: bez holajzy ani rusz. I poszedł po holajzę. Albowiem z powodu kajli na uberlaufie trychter rzeczywiście robiony był na szoner, nie za krajcowany, i bez holajzy w żaden sposób nie udałoby się zakryptować lochbajtel w celu udychtowania pufra i dania mu szprajcy przez lochowanie tendra, aby roztrajbować ferszlus, który źle działa, że droselklapę tandetnie zablindowano i teraz ryksztosuje.

[BG]