[Tixon]

Do tej pory autorka wydała : Podatek, Wrota i Wrota 2, Załatwiaczka.

Podatek
Czym jest ten ciekawy i oryginalny pomysł? Otóż załóżmy, że są dwa światy - ten zwykły i ten magiczny. Nihil novi powiecie – i będziecie mieć rację. Jednakże smaczku dodaje pewien mały drobiazg – od zdolności magicznych trzeba płacić podatek... Ten drugi podatek. Zbierany przez specjalnych poborców podatkowych.
Główną bohaterką książki jest Monika, która poszukując pracy (bezrobocie panuje), trafiła za zwyczajnym ogłoszeniem do niezwyczajnej instytucji. Ale, że w takim kraju jak Polska, na dobrze płatną robotę się nie narzeka, dziewczyna wkuwa wszystkie przepisy, poznaje podstawowe zaklęcia oraz zdaje test tylko troszkę powyżej przeciętnej. Jako pierwszą robotę ma odebrać podatek od "dzikiego" lokatora... Pierwsze podejście do tego kończy się jednak efektowną ucieczką, a szefostwo zamiast zganić za zniszczenia i nie wykonanie zadania, są wniebowzięci, że w końcu trafił im się ktoś ze sporym potencjałem. Więc szybko rejestrują ją jako maga i wysyłają z powrotem po Podatek i Grzywnę. A potem wychodzi na jaw, że Monika jest rusałką, co jest szokiem dla każdego, łącznie z samą zainteresowaną.
Dziewczynie przydzielony zostaje do pomocy (i pilnowania) karnie przeniesiony do Polski Jens. Następnie mają wykonać zadanie niewiele mające wspólnego z fiskusem, a zalatujące trochę Bondem – mianowicie odzyskanie bardzo cennej księgi. I tak od 3 rozdziału, z małymi przerwami, do samego końca przewija sie sprawa księgi i jej konsekwencje.
W akcję wmieszani zostaną : tajne służby magiczne i magowie, wampiry i wilkołaki, wodniki i żaby, jakiś przypadkowy demon i smok, zwyczajni dresiarze i nieco mniej zwyczajni gangsterzy, oraz oczywiście Drugi Urząd Podatkowy.
Z rzeczy, które należy pochwalić jest jeszcze humor, chociaż dowcipy niskich lotów też mu się trafiają, jednak w ogólnym rozrachunku jest lepiej niż dobrze: są bardzo dobre dialogi z ciętymi komentarzami i puentami, zabawne sytuacje i nawiązania, aluzje i proste (chociaż czasami prostackie i bez polotu) rozwiązania niektórych sytuacji.
Czas przejść do rzeczy, które podobały mi się mniej. Chyba największą wadą jest mało spójny świat – ten magiczny przeplata się z nie magicznym w sposób jeszcze gorszy, niż w serii Harrego Pottera: bohaterka może bez żadnych konsekwencji rzucić zaklęcie w środku miasta albo wywołać zamieszanie w centrum handlowym, natomiast jedyne instytucje, która jest znana z nazwy, to TSM (tajne służby magiczne) i urząd podatkowy. Razi też brak wyraźnego związku przyczynowo – skutkowego. Odczuwam też spory niedosyt w związku z niewykorzystanymi możliwościami – miejsce akcji, czyli Polska, wprost się prosi o liczniejsze użycie naszych rodzimych stworzeń, bo to, co jest w książce, to absolutne minimum! Wspominałem już, że główny pomysł mógłby (ba, powinien!) być pogłębiony? Naprawdę bym się za to nie pogniewał, a śmiem twierdzić, że było by troszkę większym urozmaiceniem.
Postacie bohaterów... Mamy bardzo mocno zarysowaną sylwetkę główne, kobiecej bohaterki – silnej i energicznej, która na świat patrzy z lekkim przymrużeniem oka, zagranicznego kozaka, który co i rusz wpada w kłopoty, z których jego towarzyszka musi go wyciągać (cóż, pisała to kobieta, więc niektóre rzeczy trzeba wybaczyć , szefów różniących się szczeblem i poziomem wyluzowania oraz kilka wybitnych bohaterów drugoplanowych (Jadzia wymiata ^-^ )... Chociaż potrafią trafić się też postacie jakby z innej bajki, niekoniecznie śmiesznej.
„Podatek” to powieść, którą autorka zaczęła pisać po pierwszym roku studiów i czasami daje się to zauważyć. Ale z pewną dozą wyrozumiałości, można się świetnie bawić podczas jego czytania. Nie oczekując czegoś ambitnego.

[Palarani]

[Alrauna]

A Wrota bardzo mi się podobały. Może i jest to "książczyna typowo rozrywkowa, pozbawiona głębszych treści i produktu morałopodobnego" (za Palarani), ale genialnie się ją czyta, Salianka jest świetną postacią, i Virven też, i cała Rada razem jest brakami (dosłownie) i w ogóle Twierdza. Niezły humor, ciekawa historia. Cyniczny język. Aż chce się czytać dalej.

No i przeczytałam Wrota 2 :D
Styl pisania taki sam, trochę ironii, humor, wciągająca historia: Salianka wpada w pseudotarapaty - przecież sama jak najbardziej może się obronić - ekipa ratunkowa w drodze, a Rada spiskuje, jakby zrobić, żeby Królewna nie wróciła :D
Niestety, książka kończy się w takim momencie, że aż sprawdza się, czy czasem nie skleiły się jakieś kartki! Wkurzające taki coś.

Ale i tak jak najbardziej polecam

[eurydyka81]

Na debiut wystarczy. Sympatyczna, jasna książeczka....z całkiem sporą dozą humoru.

Katharsis może i przy jej czytaniu nie przeżyłam ale bawiłam się dobrze.

A sama dyskusja o tej książce ...jest pewnie fragmentem szerszej dyskusji pt "Jakie cele ma sobie stawiać literatura ?" ...czy zawsze uduchowienie, zapewnienie czytelnikowi głębokich przeżyć...czy może być ot takim lekki a radosnym rozbłyskiem ....

[Tixon]