Ja bym to powiedziała raczej w ten sposób: historia alternatywna/konrafaktyczna jest częścią metody kontrafaktycznej. Bo na czym to polega? Bierzemy jakieś wydarzenie historyczne i zaczynamy dociekać jego przyczyny. Kiedy ją znajdujemy, staramy się ją potraktować tak, jakby jej nie było (albo była inna) i tym sposobem stworzyć opowieść o przebiegu dalszych wydarzeń (czyli stworzyć historię alternatywną). To naprawdę jest bardzo pomocne narzędzie, zwłaszcza kiedy sprawdza się jakieś procesy (jak choćby wpływ rozwoju kolei żelaznej na rozwój gospodarczy świata), to metoda: "co by było, gdyby..." bardzo się przydaje. Ale ta alternatywna historia to tylko środek, narzędzie w badaniu realnych dziejów. Dlatego powinno się mówić o metodzie kontrafaktycznej, a nie historii.
A jedyna różnica między historią kontrafaktyczną (częścią metody badawczej) a historią alternatywną (odmianą fantastyki) jest taka, że ta pierwsza nie musi mieć cech dobrej literatury, bo jest tylko półproduktem. Z którego zresztą może powstać całkiem niezła fantastyka
Tigana - 2008-08-15, 17:02
:
Nawiązując do powyższych postów. W październiku nakładem wydawnictwa Demart ukaże się książka "Gdyby Całkiem inna historia Polski". Jeden z rozdziałów dotyczący Powstania Warszawskiego pióra profesora Włodzimierza Borodzieja do przeczytania w świątecznej GW lub na stronie Inne rozdziały do książki napisali: Prof. Tadeusz Cegielski, Prof. Andrzej Chwalba, Prof. Andrzej Garlicki, Prof. Jerzy Holzer, Prof. Janusz Kaliński, Prof. Jerzy Strzelczyk, Prof. Andrzej Paczkowski, Prof. Janusz Tazbir, Dr Julia Tazbirowi, Prof. Jan Wimmer, Prof. Henryk Wisner.
Jak dla mnie jedna z książek z serii - "I must have it".
Regissa - 2008-08-18, 11:31
:
Bardzo miła wiadomość, chętnie sobie poczytam
Ale po nazwiskach widać, że jest to "zabawa dla niepoważnych" Nie, żebym miała cokolwiek przeciwko wymienionym autorom, którzy jak dla mnie są przykładem, że można pisać "klasycznie" naukowe książki historyczne "dla ludzi". Jednak fakt, że alternatywną historią Polski zajęli się właśnie oni świadczy o tym, że jeszcze długo poczekamy na wprowadzenie metody kontrfaktycznej do warsztatu polskiego "poważnego" historyka...
A z drugiej strony może to i dobrze, w końcu i tak mamy dość problemów z przekłamaniami faktów historycznych, żeby dodatkowo "mieszać w głowach" i tak już skołowanego społeczeństwa