Na komputery, sieć czy robaki komputerowe przyjdzie czas w jego następnej "Artefaktwej" powieści.
Beata - 2015-05-30, 11:20
:
Przed chwilą skończyłam. Podpisuję się pod wszystkimi pochwałami (i jeszcze parę swoich mam do dodania). Absolutna rewelacja.
A jeszcze, gdy się pomyśli, kiedy została napisana, to już w ogóle czapy z łbów. Język rewelacyjny, momentami bardzo współczesny (brawa dla tłumacza, słówko "ziom" przecudownie uwspółcześnia tekst, tak sobie myślę, całkiem prywatnie, że autor ze slangu pożyczył, a tłumacz użył najbliższego nam dziś odpowiednika; zresztą nieważne, jak było - istotne, że efekt jest znakomity), a czasami wnoszący zupełnie nowe określenia ("wielorybia mierzwa"- wciąż próbuję zwizualizować 
). Nota na okładce mówi, że John Brunner był pisarzem gniewnym. Faktycznie, z narracji przebija momentami wręcz wściekłość na społeczeństwo, że samo robi wszystko, by sobie zrobić kuku: nierówność dostępu do dóbr, stygmatyzacja ze względu na coś tam (wszystko jedno, co by to miało być, Brunner akurat użył eugeniki), tabloidyzacja mediów, wszechobecne agresywne reklamy dają w efekcie otoczenie, które naprawdę może zniechęcać do dalszego życia. Ludzie zatracili życzliwość, agresja (taka kompletnie bezinteresowna) jest wszechobecna, nie dziwota, że wścieki są na porządku dziennym. Plejbek napisał, że nie mamy dziś wścieków - akurat z tym pozwolę sobie się nie zgodzić: mamy wścieków jak najbardziej, choć na szczęście nie są oni tak powszechni, jak u Brunnera - ci wszyscy, co z wiatrówki strzelają do autobusów (na razie tylko z wiatrówki), ci urządzający co jakiś czas masakrę w szkole, ci, co na zwróconą uwagę wyciągają noże i nie wahają się ich użyć. IMHO uważam, że idziemy dokładnie tą ścieżką, tylko jesteśmy na początku drogi. Koszmarne jest, że nikogo to nie obchodzi, bo liczy się tylko tu i teraz - i w tym kontekście cholernie ważna jest postać Chada Mulligana - a tymczasem mam wrażenie, że nasi współcześni Mulliganowie oddalili się ze sfery publicznej do własnych zajęć, niekoniecznie na emigrację wewnętrzną, ale po prostu wycofali, bo widzą, że i tak nikt ich by nie posłuchał, choćby nawet wypluli sobie płuca. Bardzo pesymistyczny i bardzo aktualny wydźwięk.
Wspaniała powieść.
Romulus - 2015-05-30, 12:43
:
). Na zebraniu zostałem (delikatnie mówiąc) zrugany i oskarżony o "snobizm" oraz "chęć odgradzania się od społeczeństwa". Na moje pytanie o prawo własności dostałem odpowiedź, że "u nas ważniejsze jest zacieśnianie więzi międzyludzkich, pomaganie bliźniemu, jego potrzeby niż partykularne interesy jednostki". Ręce opadają. Dokąd zmierza ten kraj i w ogóle świat? 
